Sławutycz

Stacja kolejowa

Sławutycz (ukr. Славутич) – miasto w północnej Ukrainie, przy granicy z Białorusią. Znajduje się na terenie obwodu czernihowskiego, jednak jako jednostka wydzielona, podlega obwodowi kijowskiemu. Zgodnie z danymi z 1 stycznia 2010 roku, liczba ludności wynosiła 24570 mieszkańców, przyrost naturalny należy do najwyższych w kraju. Średnia wiekowa miasta poniżej 40 lat. Nazwa pochodzi od starosłowiańskiego określenia mieszkańców okolic Dniepru. Miasto zyskało sławę jako jeden z największych ośrodków mieszkalnych zbudowanych dla przesiedleńców ze Strefy Czarnobylskiej w 1986 roku.

Sławutycz znajduje się w pobliżu Dniepru przy granicy z Białorusią, oddalony o ok. 40 km od Czernihowa, 50 km od Strefy i 200 km od Kijowa. Krajobraz charakterystyczny dla Polesia, ziemie podmokłe, tereny nizinne.

Historia

Decyzje o budowie stałego osiedla dla pracowników i rodzin wciąż pracującej elektrowni jądrowej w Czarnobylu podjęto 2 października 1986 roku. W związku z całkowitą i nieodwołalną ewakuacją Prypeci dla prawie 30 tys. ludzi trzeba było znaleźć lokum. W tereny po wschodniej stronie Dniepru ewakuowano już w pierwszych dniach po rozpoczęciu działań. Późniejsza liczba przesiedleńców ze Strefy okazała się mniejsza, ze względu na to, że znaczna część mieszkańców Zony przeniosła się do rodziny, na tereny za Uralem, a znaczna część zamieszkała w Kijowie. Z drugiej strony, do Sławutycza zostali sprowadzeni także ludzie z innych stron Związku Radzieckiego, przede wszystkich z republik związkowych Azerbejdżanu, Armenii, Gruzji, Estonii, Łotwy, Litwy, Rosji i innych stron Ukrainy.

Symbole grodzkie

Herb miasta Sławutycza składa się z dwóch części – górna symbolizuje przynależność administracyjną, albowiem przedstawia stary herb kijowski. Zgodnie z symboliką heraldyczną, błękit symbolizuje czystość i doskonałość, zaś czerń – mądrość, ostrożność i stabilność – cechy potrzebne miastu energetyki atomowej. Możliwa jest także interpretacja, iż czerń to wspomnienie o tragedii Czarnobylskiej, dzięki której powstało miasta, a błękit to nadzieja na świetlana przyszłość. W dolnej części znajduje się, na tle wyżej wspomnianych barw, złota, ośmioramienna gwiazda. To znak alegoria dla atomu. Zaś osiem promieni oznacza osiem republik, skąd pochodzili pionierscy mieszkańcy miasta, przy czym złoto symbolizuje potęgę i siłę.

Flaga miasta ma kształt prostokąta o wymiarach 160 na 100 centymetrów. W lewym górnym rogu w odległości 15 cm od krawędzi sztandaru znajduje się herb miasta, szeroki na 29 cm i wysoki na 36 cm ze złotym obramowaniem o szerokości 1 cm. Flaga dzielona jest na dwie części – górną, o kolorze malinowym, na której znajduje się herb, ma wysokość 70 cm oraz dolną, o kolorze złotym, wysoką na 30 cm. Zgodnie z tradycją historyczną, kolor malinowy to wolność, chwała i kozackie zwycięstwo, a złoto to słońce, powodzenie, siła i bogactwo.

Podział administracyjny miasta

Pochodzenie ludności pozostawiło ślad w nazewnictwie kwartałów mieszkaniowych, których jest dwanaście:

• Bakijski
• Biełgorodzki
• Wileński
• Dobryninski
• Erywański
• Kijewski
• Leningradzki
• Moskiewski
• Ryski
• Talliński
• Tbiliski
• Czernihowski

W sumie zabudowa zajmuje 7,5 km², w tym tereny mieszkalne 2,5 km², pozostałe to przestrzeń przemysłowa.